در پهنه‌ی وسیع ایران، از کویرهای لوت تا سواحل نیلگون خلیج فارس، دل‌های پاکی می‌تپد. این دل‌ها هر ساله در ایام میلاد یا شهادت **امام هشتم علیه السلام**، حسرت **زیارت حرم مطهر** ایشان را دارند. این حسرت، به خصوص میان **نوجوانان و جوانان مناطق کم برخوردار جنوب کشور**، از **سیستان و بلوچستان** تا **هرمزگان** و **جنوب کرمان**، عمیق‌تر است. برای بسیاری از این عزیزان، مشهد و بارگاه ملکوتی **امام رضا علیه السلام** تنها یک مقصد زیارتی نیست، بلکه نمادی از آرزویی دست‌نیافتنی به شمار می‌رود.
چرا حسرت زیارت؟
تصور کنید نوجوانی در روستایی دورافتاده در سیستان و بلوچستان. او در پاییز سرد کویری، داستان‌های کرامات **امام رضا علیه السلام** را از پدربزرگش می‌شنود. چه حسرتی در دلش جوانه می‌زند؟ یا جوانی در بندرعباس. او در گرمای تابستان هرمزگان، خبر شور و حال زائران مشهد را می‌شنود. چگونه دلش هوایی می‌شود؟ این حسرت از چندین عامل اصلی نشأت می‌گیرد:
- بعد مسافت و هزینه‌ها: فاصله زیاد این مناطق تا مشهد مقدس، و هزینه‌های بالای سفر (مانند بلیط، اقامت و غذا) **زیارت** را برای خانواده‌های کم‌درآمد عملاً غیرممکن می‌سازد.
- امکانات محدود: دسترسی محدود به وسایل حمل‌ونقل عمومی مناسب و نبود زیرساخت‌های لازم برای سفرهای گروهی این مشکل را دوچندان کرده است.
- آرزوی قلبی: ارادت به **اهل‌بیت علیهم السلام** در فرهنگ مردم این مناطق ریشه‌ای عمیق دارد. **زیارت امام رضا علیه السلام** برایشان یک آرزوی دیرینه و قلبی است. آنها آرزوی لمس ضریح، قدم زدن در صحن‌های حرم، و نفس کشیدن در فضای معنوی مشهد را دارند.
کرامت رضوی در دل محرومیت و نقش خیریه کریمانه
اما این حسرت به معنای ناامیدی نیست. **نوجوانان جنوب کشور** با قلبی مالامال از ارادت، هر ساله در مراسم‌ها و محافل مذهبی شرکت می‌کنند. آنها با نوای «یا رضا» ارادت خود را به امام مهربانی‌ها ابراز می‌کنند. آنها از دور سلام می‌دهند و چشم‌انتظار روزی هستند که گره از کارشان باز شود و بتوانند به پابوس حضرت بروند. این ارادت در تکیه‌ها و حسینیه‌ها، در مراسم روضه‌خوانی و نوحه‌سرایی، و حتی در بازی‌های کودکانه، خود را نشان می‌دهد.
در این میان، مؤسسات خیریه و مجموعه‌های فرهنگی مانند **خیریه کریمانه** نقش حیاتی ایفا می‌کنند. آنها این نیاز و حسرت عمیق را درک کرده‌اند. **خیریه کریمانه در طول سال چندین بار پویش اردوی مشهد را برای همین نوجوانان مناطق کم برخوردار جنوب کشور برگزار می‌کند.** هدف این اردوها تنها **زیارت** نیست. ما می‌خواهیم این عزیزان با امام خود انس بگیرند و ارتباطی عمیق‌تر با ایشان برقرار کنند. به همین دلیل، برنامه‌های تربیتی از پیش تعیین شده‌ای برای میزبانی از آنها در نظر گرفته‌ایم.
یکی از مهمترین بخش‌های این اردوها، برگزاری **کلاس‌های تربیتی‌مهارتی** است. در این کلاس‌ها، دانش‌آموزان یکی از مهمترین مهارت‌های زندگی، یعنی **کار تیمی** را به خوبی و به صورت عملی یاد می‌گیرند. علاوه بر این برنامه‌های تربیتی و مهارتی، **برنامه‌های تفریحی** متنوعی نیز برایشان تدارک دیده‌ایم. هدف ما این است که این نوجوانان خاطراتی شیرین و فراموش‌نشدنی از این سفر معنوی و پربار به یاد داشته باشند. فراهم آوردن شرایط **زیارت** و این برنامه‌های جامع، تجربه‌ای بی‌نظیر برای آنها خواهد بود. این کار ایمان و امید را در دلشان شعله‌ورتر کرده و مسیر رشد و بالندگی‌شان را هموار می‌سازد.
چگونه می‌توانیم این رویای زیارت را محقق کنیم؟
با حمایت از طرح‌های **زیارتی خیریه کریمانه** و کمک به تأمین هزینه‌های سفر برای گروه‌هایی از این مناطق، می‌توانیم گام برداریم. ما برنامه‌های فرهنگی، تربیتی و آموزشی را در طول سفر تدارک می‌بینیم. فرصت‌هایی برای درک عمیق‌تر معارف رضوی نیز ایجاد می‌کنیم. به این ترتیب، این حسرت را به خاطره‌ای شیرین تبدیل خواهیم کرد. با مشارکت در این پویش‌ها، می‌توانیم دل‌هایی را شاد کنیم و آینده‌ای پرامیدتر برایشان رقم بزنیم. بیایید دست در دست هم، سهمی در این کار خیر داشته باشیم و پرده از این حسرت برداریم.
بدون دیدگاه